Për herë të parë në Gjermani po thuhet shprehimisht hipoteza se pas sulmeve parazgjedhore qëndronte një dorë ruse.
Transmetuesi publik ZDF transmetoi të dielën në mbrëmje një raport që thoshte se katër ditë para sulmit në Mannheim më 31 maj 2024 – kundër politikanit të ekstremit të djathtë Michael Stürzenberger, në prag të zgjedhjeve evropiane – u bënë kërkime nga disa llogari të vendosura në Rusi.
Disa prej tyre – tregon e përditshmja italiane Corriere della Sera – nuk kishin në shënjestër askënd tjetër përveç Michael Stürzenberger, një radikal anti-islam bavarez, i cili do të mbante një tubim më 31 maj.
Kërkimet përmbanin fjalë kyçe të tilla si “sulm me thikë në Mannheim”.
Sulmi, i kryer nga 26-vjeçari afgan Sulaiman Ataee, ndodhi dhe pati një rezonancë të gjerë: një polic që ndërhyri për të mbrojtur Stürzenberger u vra dhe katër persona u plagosën.
Prej andej, një gjurmë e gjatë sulmesh terroriste filloi në Gjermani, disa në prag të ngjarjeve të rëndësishme politike.
Dje, një zëdhënës i policisë konfirmoi për AFP se qeveria po heton “indikacione të mundshme të ndikimit të synuar nga jashtë” dhe se çështja “po merrej seriozisht”.
Kryetari i komisionit mbikëqyrës të Bundestagut për shërbimet, Green Konstantin von Notz, ka bërë thirrje për një hetim.
Si e dinin njerëzit pas llogarive në Rusi, katër ditë përpara, se sulmi do të ndodhte, dhe në Manheim të të gjitha qyteteve të Gjermanisë?
Ky nuk është i vetmi element anormal.
Përveç identifikimit të objektivit, Stürzenberger, të njëjtat adresa IP u përdorën gjithashtu për të kontrolluar se ku ndodheshin kamerat publike në zonën ku ndodhi sulmi. Ndonjëherë rastësia me të vërtetë duket se ka një fuqi të fortë parashikuese.
Corriere della Sera dallon se hetimi televiziv prek një çështje shumë të ndjeshme, për të cilën nuk ka ndërhyrë ende asnjë përfaqësues i qeverisë. Por gjithsesi diçka ka dalë në publik.
Një artikull i marsit në Foreign Affairs nga Andrei Soldatov dhe Irina Borogan citon një zyrtar të lartë gjerman të inteligjencës, i cili, duke folur në mënyrë anonime, ka thënë se agjencia e tij besonte se “agjentët e shërbimit të sigurisë ruse mund të kenë nxitur këto sulme me qëllim që të mbledhin mbështetje për të djathtën ekstreme, e cila kundërshton ndihmën gjermane për Ukrainën”.
Nuk është pista e vetme.
Si koha ashtu edhe ekzekutimi i sulmeve kishin ngritur spekulime mes vëzhguesve.
Sulmi i Mynihut, i kryer nga një bodybuilder afgan disa orë pas hapjes së Konferencës së Sigurisë, goditi një demonstrim sindikal në një qytet nën sigurinë maksimale: sulmi u mbyll nga një patrullë policie, dhe manovra ishte e përpunuar dhe e studiuar mirë.
Sulmi në Berlin, 36 orë përpara zgjedhjeve politike të 23 shkurtit, goditi një turist spanjoll në memorialin e Holokaustit, vendi më simbolik në kryeqytet: sulmuesi, një sirian, u kthye më vonë në skenën e krimit.
Të dyja kanë maksimizuar ndikimin politik të frikës, pasigurisë dhe urrejtjes anti-myslimane.
Islamizmi dhe rusët
Të gjitha sulmet e kanë origjinën në mjegullnajën e xhihadizmit dhe ISIS. Megjithatë, kohët e fundit, lidhjet e xhihadistëve me rusët janë vënë nën vëzhgim.
Në janar, dy afganë që jetonin në Gjermani u akuzuan se ishin pjesë e një rrjeti që kryente sulme në vendin e tyre me kërkesë të inteligjencës ruse.
Një afgan i tretë, anëtar i të njëjtit rrjet, u shty në kufirin polak qysh në prill 2024.
Për sa i përket ISIS-it, është e dobishme të kujtohet se si rajonet në Siri mbi të cilat mbretëroi Kalifati u ripushtuan në vitin 2017 nga Assadi falë mbështetjes së Moskës, e cila mbante një strukturë ushtarake dhe inteligjente të dokumentuar mirë në terren.
Por ka edhe detaje më të fundit, që tregojnë njëfarë familjariteti të rusëve me elementë të ISIS.
Në gjyqin britanik të rrjetit bullgar të spiunazhit, të kryesuar nga i arratisuri i madh Jan Marsalek – ish-kreu i Wirecard dhe një rekrutues i Putinit në Austri dhe Gjermani – u shfaq një dialog i veçantë.
Marsalek, duke diskutuar me bullgarin Roussev, se si të “neutralizohet” gazetari Kristo Grozev, thotë: “Të punësojmë një kamikaz të ISIS-it për ta hedhur në erë në rrugë!”.
Fjalë këto, në procesverbalet e një gjyqi.
Në mungesë të ndonjë prove, aq më pak të një pistolete, Gjermania po ndërgjegjësohet dhe po njihet me “luftën hibride” të Putinit: sabotim, spiunazh, fluturime me dron mbi baza dhe infrastruktura kritike (mbi 400 në vitin 2023).
Sa i përket sulmeve, një ish-oficer i shërbimit të jashtëm BND, Gerhard Conrad – tani një komentues dhe analist në TV – paralajmëron se këto kanë qenë gjithmonë metoda klasike të KGB-së.
“Me këto prova do të thosha se ne me siguri kemi këtu të paktën një dyshim fillestar për sa i përket inteligjencës – jo në aspektin e procedimeve penale, por një dyshim fillestar në aspektin e inteligjencës – që ne duhet ta ndjekim”.
“Ky lloj krimi si një provokim i dhunshëm do të përshtatej në mënyrë të përkryer në kutinë e mjeteve të asaj që ne e quajmë luftë hibride në ditët e sotme”, ka shtuar ai.
Askush në Gjermani nuk del përpara, aq më pak të bëjë akuza, shkruan Corriere della Sera.
Ajo që mund të thuhet me siguri sot është se Gjermania nuk përjashton më asgjë. Dhe se, mes rrjedhjeve dhe dyshimeve, është hapur një kapitull i ri në luftën e spiunazhit.
